DeVRiK BiR SeVGiLiYiM gittin! ve ben tarihi olmayan zamanın içinde çakılı kaldım soysuz bir ızdırap zinciri dolandı bedenime gün vedayı solurken karartma gecelerine diz çöktüm sen nereden bileceksin yaşadıklarımı gittin! güneş söndü kara bulutlar üzerime yağıyor şimdi geçmişin kapağını kaldırdım hiç bitmeyecek sandığım naftalin kokulu mutluluğumu yad ediyorum kapattım gözlerimi sana kirpiklerimin arasından maziyi içiyorum yudum yudum / kana kana sen nereden bileceksin bunları yoksun ki gül kokulu nefesine dolanırken irem bağlarının içinde kaybolurdum bağrına yasladığım başım maveranın göbeğine düşerdi sen nereden bileceksin hiç anlatmadım ki sarhoş gece kusmuğunu döküyor viran sokaklar, çığlıklara gebe ayaklarım çıplak ruhum üryan yüreğimde ateş var / yanıyor bilemezsin! bilemezsin! sensizliğin ne demek olduğunu hatırlıyor musun? gözbebeklerim de yıldızların dans ettiğini söylerdin gittin gözümün feri söndü karanlığın içinde fenersizim korkuyorum lakin tek kelime çıkmıyor dudaklarımdan susmaların eşkıya kuşatmasındayım imkansızlıklar tüm heybetiyle karşımda içi boşalmış yalnızlıklar üzerime devrik boşluğun koyaklarında çırpınıyorum / tırnaklarım çekik balaban duygularım yetim karanlığın içine öylesine gömüldüm ki güneşin izini kaybettim şafağın kızıl rengini unuttum sabahı bulmayan kalleş gecelerde zifire devrilip kadeh kırıyorum gülüşlerim firari istila ettiğin topraklarım sahra çöllerine döndü tek yudum suya muhtaç bu tahtere valli dünyada ömrümün ocağı sönmedi henüz bacasından cılız bir duman yükseliyor uçurma hayallerimin ipi kopuk boşlukta salınıyor sen nereden bileceksin bilsen tutar mıydın? bilme! şakaklarıma asılan beyaz tellerden akıttım seni ak bir sayfaya kara leke olarak düşürdüm seni dönme yeşim deren
	Bugün 6 ziyaretçi (7 klik) kişi burdaydı!