EYLüL GüNeŞi Canımı dökerken yürek yapraklarım Sakın bırakma gözlerimi efkara Ömre bedel hasretine vur beni Ölümü sun ellerinle Gül bahçesi özlemlerin içinde Nağmerdim kaçarsam. Elimi tut Eylül güneşi Sensizlik düşürme içime Sevginden mahrum Her nefes ölümdür bana… Gel desen renklerime Can-ı gönülden Bir kez daha… Hayatı es geç, bırak zulmü Delice çarpan yüreğimde Ömrüm kadar güz'üm… Yokluğun yağmalarken geceleri Bırak sararıp dökülmeyi İki kelimelik bir söyleyiş Bir kez daha… Önceleri Düş'tüm oysa Sevdalı günlerini anarken sözün Gitmeleri düşürdün içime Zifir karanlıkları devirdin Sensizlik doldu günlerime Kaç damlaydı yokluğun gözümde Ciğerim kan revan Kabullenmek zor Yüreğim kor… Dilimden düşmeyen bir nağme Hercai bir türkü Ağlamak kadar Sarıldı her hücreme Deli divane Gel insaf eyle… Virane efkarımı dağıt gelişinle Son ateşini yak baharımın Gecenin şarap renginde Gamzelerimden dudaklarıma ak Ellerinin yağmuru okşarken saçlarımı Nefesinin rüzgarında kurut Karanlığıma güneşi uyandır Gözyaşım kalsın yıldızsız gecede Tebessümünü nakşet belleğime Yaşama sebebimken uzaklar Bil ki, Dudaklarının her kıvrımı Ömrüme ömür katar… Gecelere mühürlü sorgusuz yorumlarla Elimi tut ey sonbahar Hüznünle yor beni Geç kalmışlığımı affet Gölgesinde Eylül'ün Sensizlik düşürme içime Seviyorum seni "Aşkı tanıttığın için gönlüme." Ayşegül Tezcan
	Bugün 91 ziyaretçi (102 klik) kişi burdaydı!