zifiri karaydı geceler  kurşun kalem ışığında sana şiirler yazardım yokluğun asılı kalırdı dizelere yüreğimden emdirir ak süt gibi hasretle beslerdim benziyorlar mı diye sana nur topu oğulcuklar doğurmuş ana gibi, bakardım mıslaralara tutunduğum gökyüzü çatırdar adını kara sevdam koyduğum çığlık çığlığa ses vurmak istediğim dağların dört mevsim, oniki ay kar boran tutardı üşürdüm... denizleraşırı sürgündüm ben ışıksız şehirler misali ıssız kalırdım anadilde söylenen bir sevda türküsü gibi geberesiye özlerdim sesini ve bana sen bile yasaktın yokluğunda her gece bir söğüt dalı kururdu içimde paramparça dökülürdü yıldızlar ürperirdim gölgemden bile yangından can kaçırır gibi saklardım seni yine de akar giderdin düşlerimden yani koca çınar'ım seni getirip bana verselerdi kana susamış vampir dişli zaman bedelini yürekten alırdı ve geriye yine savaş yıkıntısı bir ben kalırdım bir ben kalırdım... Meral Vurgun
	Bugün 51 ziyaretçi (56 klik) kişi burdaydı!