Gece Pişmanlık Gece Sensizlik........  Su gaflete döndü gündönümünde Gece pişmanlık gece sensizlik Islak buralar yetim düşlerin avucunda İçimde senden kalan bir harabe Öper dudaklarımı alevli Alevli Bu gece Bir ölümlü cübbesi omuzlarımda İki dünyaya boynu bükükük sefilim Gel alaca gece içmiş kanımdan Ürkek bakışlarını okuyorum buğulu camdaki ayın Gel yağmur yağıyor Gel bir ruh var ki ruh arıyor gel Fermanlar okunuyor içimde Mülteciymişim dünyaya Bir sefere koyuldum ki bu gece sorma Bir ben varım bir de pişmanlıklar Gel Her şeyi karaya çaldı Kara bulut yüzlü insanlar Bir öksüz hayat kaldı geriye Bir öksüz hayat ki Elleri büyür isyana Elleri uzanır beş metrelik kundağa Oysa hayatın goncalarını saklamıştım sana Hep yeşildi gözlerin gibi Hep dudakların gibi canlıydı tazeydi Koymadılar gelecektim oysa Fatih in İstanbul a İstanbul un Fatih e kavuşması gibi Şahlanacaktım diz vurup önünde Şahlanacaktım şu gökten kalbine uzanan yollara Olmadı yar Ateşli prangalar taktılar ruhuma Dağlatılar yüreğimi Böldüler bin parçaya Şimdi gözlerime kin biriktiyorum Sensizliği yani ölümü Bir nişane gibi bu sabahsız gecelerime iliştirenlere Uğur Kurt
	Bugün 92 ziyaretçi (103 klik) kişi burdaydı!