Seni sevdikçe üşüyor yüreğim...       Her sabah uykulardan kırıntı toplardı aç çocuklar Aşkı giyerdi insanlar,  yalnızlıklarına yelken açarak Adresi bilinmez yollardı gökkuşağı mevsimlerinde Sen gözlerimde biriktikçe gül yüreklim Yağmur yeşil yağar, denizler sarı akardı.     Yosunlar ağınca gözlerinden içime,  denizim olurdun Akşam öpüşlü dudaklarından ben zamanı sağardım Tutacak bir el, öpecek beden olurdun dudaklarıma Yangınlar başlardı içimde, ateşinde kendimi bulurdum Dolunayları indirirdi deprem öpüşlerin, kaybolurdum İçimdeki ipek yollarında kervansız göçlere vururdum.           ağlardım Ölümü sağdıç ederdik sancımıza, kimi vedaydım Düğünler kurulurdu obalarımda, sana sevdaydım.     İpek bir sızısın tenimde,  hasret en huysuz kiracım Döver kayalarımı sözlerin, tef gibi gerilir korkularım Hadi kulaç at imgelerime,  ne zamandır firarlardasın Bir güvercin gibi titre kollarımda, yangınlar başlasın Aşkın uslanmaz sularında, isterse fırtınalar patlasın.     Bütün denizlerin küreklerinde yaşamak çentiği Sarsılan bütün ömürlerde aşktır hayatın repliği Suskun ayrılıkların ölçeğinde buz tutar ellerimi Bilme sakın hüzün kıran saatlerimde öldüğümü Eğil de bak yarama, seni sevdikçe üşüyor yüreğim... Selahattin Yetgin         Göktaşları gibi yağardın içime seni düşündükçe Geometrik şekillerden çıkarıp kalıbını saklardım Acıların cetveline sürerdim şiirlerimi,
	Bugün 132 ziyaretçi (154 klik) kişi burdaydı!